Μερικές φορές μεγάλα προβλήματα σε ένα άτομο προκαλούνται με την πρώτη ματιά με ασήμαντες αιτίες, για παράδειγμα, την εμφάνιση μικροοργανισμών, υποδόριων παρασίτων. Κανείς δεν είναι ασφαλής από αυτούς, οπότε είναι απαραίτητο να έχουμε τουλάχιστον μια γενική ιδέα γι 'αυτό.
Οι κύριες ποικιλίες των παρασίτων
Μεταξύ όλων των παρασίτων, το αντικείμενο των οποίων είναι ανθρώπινο δέρμα, δέρμα και υποδόρια είναι διαφορετικά. Οι πρώτοι δεν δημιουργούν σοβαρό κίνδυνο για τους ανθρώπους, αφού δεν προκαλούν ασθένειες. Τα παράσιτα τροφοδοτούν το ανθρώπινο δέρμα με το αίμα του. Η δεύτερη ομάδα φτάνει στο πάχος του δέρματος, αφήνοντας εκεί τα αυγά και τις προνύμφες. Τέτοια παράσιτα στο σώμα θα πρέπει να αποτελούν αντικείμενο προσεκτικής προσοχής.
Εάν τα παράσιτα εγκαταστάθηκαν κάτω από το δέρμα, τότε δεν παραμένουν ποτέ σε ένα μέρος, αλλά αρχίζουν να κινούνται γύρω από τα υφάσματα σε διάφορες κατευθύνσεις. Αυτό συχνά οδηγεί στις πιο σοβαρές, μερικές φορές ανίατες, ασθένειες.
Τα παράσιτα είναι πολύ μικρά και δεν είναι ορατά με γυμνό μάτι. Οι γιατροί ανακαλύπτουν τον τόπο τους, ακούγοντας παράπονα ασθενών, αναλύοντας τα συμπτώματα, σημάδια και προσδιορίζοντας τους πιθανούς τρόπους μόλυνσης με ελμινθούς.
Το πιο συνηθισμένο:
- Demodecosis;
- Filyariosis;
- ψώρα;
- Cystiss;
- Δίδυμος;
- αγκυλοσωμιδίωση.
- Shistosomosis.
Κάθε ένα από τα καταγεγραμμένα παράσιτα μπορεί να προκαλέσει:
- παγκρεατίτιδα.
- σακχαρώδης διαβήτης.
- έκζεμα;
- ψωρίαση.
Χαρακτηριστικά και εκδηλώσεις λοίμωξης με παράσιτα
Τα πιο συνηθισμένα παράσιτα στους ανθρώπους είναι η ψώρα που συνήθως ζουν στα βαθιά στρώματα της επιδερμίδας. Το απόγευμα είναι απασχολημένοι με την αναζήτηση φαγητού, τρώγοντας σμήνος και καλλυντικά. Τη νύχτα, επιστρέφουν στο καταφύγιο τους και πάλι, προκαλώντας σοβαρή κνησμό. Τα εξανθήματα και οι πολλαπλές φυσαλίδες σχηματίζονται στο δέρμα. Οι άνθρωποι συχνά μολύνονται από ζώα, αλλά η μετάδοση της λοίμωξης από άρρωστο άτομο δεν αποκλείεται.
Τα υποδόρια σκουλήκια και τα παράσιτα περιλαμβάνουν Dragonculosis (Riste Worm). Ορισμένα άτομα φθάνουν σε μήκος έως και 120 cm. Τα σκουλήκια βρίσκονται συχνότερα στους τροπικούς. Είναι εύκολο να μολυνθεί μαζί τους, αρκεί να κολυμπήσετε σε μια μολυσμένη δεξαμενή. Έχοντας διεισδύσει στο σώμα, το σκουλήκι παραμένει εκεί για χρόνια.
Αυτά τα υποδόρια σκουλήκια επιλέγουν το πόδι ενός ατόμου ως αντικείμενο, προκαλώντας:
- φλεγμονή των αρθρώσεων.
- συμβάσεις ·
- γάγγραινα;
- Δηλητηρίαση του αίματος.
Η Demodecosis είναι ένα παρασιτικό τσιμπούρι που επιλέγει τους σμηγματογόνους αδένες στο δέρμα για το βιότοπό του. Τα συμπτώματα της νόσου στους ανθρώπους παρατηρούνται με τη μορφή άφθονης ακμής στα μάγουλα, στο μέτωπο και γύρω από τα μάτια, συχνά παρατηρείται απώλεια βλεφαρίδων.
Ένας άλλος εκπρόσωπος των υποδόριων σκουληκιών στον άνθρωπο είναι η κυστεγίωση. Ο αιτιολογικός παράγοντας είναι μια προνύμφη των χοιρινών ταινιών. Η μόλυνση του σώματος συμβαίνει μέσω νερού ή τροφής. Τα σκουλήκια εντοπίζονται σε:
- περιοχές εσωτερικών οργάνων ·
- εγκέφαλος;
- μάτια
- Μύες και κάτω από το δέρμα (παλάμες, στήθος, ώμοι).
Στο σώμα, τα σκουλήκια ζουν για πολλά χρόνια, εκδηλώνοντας με τη μορφή συμπτωμάτων παρόμοια με την κνίδωση (εξανθήματα). Κάτω από το δέρμα, σχηματίζεται οίδημα, πάχυνση, τα οποία τελικά γίνονται αρκετά πυκνά.
Οι κάτοικοι των αφρικανικών και των ασιατικών δεξαμενών είναι σκουλήκια που προκαλούν σχιστοσωμία. Τα σκουλήκια επηρεάζουν το σύστημα του δέρματος και του γεννητικού συστήματος. Τα κύρια συμπτώματα εκφράζονται:
- κνησμός
- εξανθήματα;
- δερματίτιδα.
- άφθονη εφίδρωση?
- βλάβη στα νεφρά?
- Αύξηση στο ήπαρ.
Ένας άλλος κάτοικος είναι ο υποδόριος σκουλήκι της φίλτρου. Θεωρείται η πιο επικίνδυνη εμφάνιση μεταξύ των παρασιτικών ελμινθών, αφού ο Golist είναι σε θέση να πολλαπλασιάσει στο ανθρώπινο σώμα για πολλά χρόνια, χωρίς να εμφανίζεται στην αρχή. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, οι μολυσμένοι άνθρωποι αρχίζουν να παρατηρούν συμπτώματα παρόμοια με την κνίδωση, τότε υπάρχουν προβλήματα με το όραμα, σχηματίζονται λόφους κάτω από το δέρμα και όλος ο πυρετός τελειώνει.
Πριν από το ταξίδι σε καυτές χώρες, διεξάγετε εμβολιασμό που εμποδίζει τη μόλυνση με σκουλήκι gelmin.
Διάγνωση παθολογιών
Η επιτυχής θεραπεία ενός ατόμου από ασθένειες που προκαλούνται από σκουλήκια λαμβάνει χώρα με σωστή διάγνωση. Η δυσκολία είναι ότι τα συμπτώματα των παρασίτων είναι συχνά παρόμοια με άλλες παθολογίες εσωτερικών οργάνων, καθώς και σημάδια αλλεργιών.
Για να συνταγογραφήσετε τη σωστή θεραπευτική πορεία, η οποία είναι εγγυημένη για την απομάκρυνση των υποδόριων ελμινθίων από το σώμα, είναι απαραίτητο να προσδιοριστεί ένας συγκεκριμένος τύπος παρασίτων. Για το σκοπό αυτό διεξάγονται διάφορες εργαστηριακές μελέτες:
- Άμεση διάγνωση των παρασίτων χρησιμοποιώντας εγκεφαλικά επεισόδια και θραύσματα που λαμβάνονται από τις βλεννώδεις μεμβράνες. Τέτοιες διαδικασίες δικαιολογούνται σε περιπτώσεις όπου τα σκουλήκια είναι σαφώς ορατά σε διάφορες περιοχές του δέρματος, συνοδευόμενες από συγκεκριμένα σημάδια - ερυθρότητα και κυψέλες.
- Μια εξέταση αίματος στο οποίο βρέθηκαν αντισώματα αυτή τη μορφή στη διαδικασία του αγώνα της ασυλίας με τα παράσιτα. Ως αποτέλεσμα της ζωής των υποδόριων σκουληκιών, οι ουσίες ρίχνονται στο σώμα που μπορεί να εξουδετερώσει τις προστατευτικές ιδιότητες των αντιγόνων. Αυτό οδηγεί σε μια πλήρη αποδυνάμωση ενός ατόμου λόγω ασθένειας, η οποία βρίσκεται στη εξέταση αίματος.
Για τον ακριβή προσδιορισμό του παρασίτου, διεξάγονται εξετάσεις:
- σάλιο;
- μαλλιά;
- βλεφαρίδες.
- κόπρανα;
- Το περιεχόμενο της ακμής και των κυψελών στο δέρμα του ασθενούς.
Για την έγκαιρη διάγνωση της νόσου, ένα άτομο που παρατήρησε άτυπη κνησμό και δερματικές αλλοιώσεις πρέπει να στραφεί σε ειδικούς και όχι σε ένα, αλλά σε αρκετούς: έναν αλλεργιολόγο, έναν δερματολόγο, έναν ειδικό για τη μολυσματική ασθένεια και έναν νευροπαθολόγο.
Θεραπεία ασθενειών
Οι μέθοδοι θεραπείας των αποτελεσμάτων των ζωτικών λειτουργιών των παρασίτων είναι διαφορετικές και συνδέονται με το ποσό, το επίπεδο των βλαβών του δέρματος, τα συμπτώματα, καθώς και τους τόπους εντοπισμού. Σχεδόν κάθε περίσταση πρέπει να αντιμετωπίζεται μεμονωμένα. Ανεξάρτητα από τα συμπτώματα, υπάρχουν αρκετές παραδοσιακές μεθόδους θεραπείας παρασίτων.
Η εξάλειψη των κρότωνων κάτω από το δέρμα ενός ατόμου πραγματοποιείται χρησιμοποιώντας διάφορα φάρμακα που μπορούν να καταστρέψουν τα υποδόρια σκουλήκια και άλλους τύπους παρασίτων. Σε πολλές περιπτώσεις, οι γιατροί συνταγογραφούν φάρμακα ασκικοειδών.
Κατά τη διάρκεια της θεραπείας, τα αντιισταμινικά και τα αλοιφές ή τα πηκτώματα με αντιβιοτικά πρέπει να συμπεριληφθούν. Συνιστάται να προσθέσετε αγγειοσυσταλτικά φάρμακα όπως η λύση της αδρεναλίνης-επανασορκινικής λύσης για τα ναρκωτικά για την καταπολέμηση των παρασίτων. Μόνο η σωστή επιλογή του συστήματος θεραπείας και δοσολογίας θα εκδιώξει με επιτυχία παθογόνα παράσιτα από το ανθρώπινο σώμα.
Όταν το παράσιτο επηρεάζει τα εσωτερικά όργανα ενός ατόμου (για παράδειγμα, Dranculez), οι γιατροί καταφεύγουν σε χειρουργική επέμβαση. Πριν από την εκτέλεση της διαδικασίας, είναι απαραίτητο να συνταγογραφήσετε μια ολοκληρωμένη εξέταση που σας επιτρέπει να ανιχνεύσετε τη θέση του σκουληκιού στο σώμα. Μερικές φορές τα σκουλήκια μπορούν να είναι ακόμη και στον εγκέφαλο.
Μπορείτε να απαλλαγείτε από τα παράσιτα που ζουν κάτω από το δέρμα χρησιμοποιώντας μια συντηρητική μεθοδολογία και χειρουργική παρέμβαση. Η θεραπεία μερικές φορές διαρκεί πολύ καιρό, ειδικά με κρυμμένα συμπτώματα, οπότε είναι χρήσιμο να προσθέσετε παραδοσιακή ιατρική στην παραδοσιακή θεραπεία με φάρμακα εκτός από την παραδοσιακή θεραπεία με φάρμακα.
Μέτρα για την πρόληψη των παρασίτων
Ο αγώνας ενάντια στα υποδόρια παράσιτα καθυστερεί μερικές φορές για χρόνια και η αδράνεια είναι γεμάτη με τις πιο ασύμφορητες συνέπειες. Οι παραδοσιακές εστίες διανομής των παρασίτων περιλαμβάνουν νερό, προϊόντα, άρρωστους και μη συμμόρφωση με τους κανόνες υγιεινής.
Οι συστάσεις των γιατρών για την πρόληψη τέτοιων ασθενειών περιλαμβάνουν τους ακόλουθους κανόνες:
- Πριν φάτε, θα πρέπει σίγουρα να πλένετε τα χέρια σας με σαπούνι. Το ίδιο πρέπει να γίνει μετά από να είναι σε δημόσιους χώρους, για παράδειγμα, στις μεταφορές.
- Δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα ρούχα άλλων ανθρώπων - ούτε για τη φθορά, ούτε για την τοποθέτηση.
- Τα τρόφιμα πριν από τη χρήση πρέπει σίγουρα να πλυθούν.
- Οι πληγείσες περιοχές του δέρματος αντιμετωπίζουν αμέσως τα αντισηπτικά και απολυμαντικά φάρμακα.